توضیحات
چرا به اندازهگیری میزان انواع آلودگی های هوا نیاز داریم؟
وقتی دی اکسید کربن داخل خانه بالاتر از 1000 ppm باشد، ممکن است برخی افراد احساس خواب آلودگی کنند. هنگامی که بیشتر از 2000 ppm برود، برخی افراد ممکن است حالت تهوع و سرگیجه را تجربه کنند.در مواقعی که این میزان به بیش از 5000 ppm برسد، توصیه می شود که از ماندن بیش از 8 ساعت در آن محیط خودداری گردد. باز کردن پنجره ها به منظور تهویه مناسب و رسیدن هوای آزاد یا روشن کردن دستگاه های تهویه می تواند به طور موثری غلظت داخل ساختمان را کاهش دهد.
ذرات که قطر آنها 2.5 میکرون یا کمتر (100 برابر کوچکتر از قطر موی انسان) است و آنقدر کوچک هستند که میتوانند حتی به کوچکترین مجاری هوای ریهها نفوذ کنند. این ذرات معلق عموما ناشی از سوختهای فسیلی مانند نفت، گاز و زغال سنگ و همچنین سوزاندن مزارع و آتش سوزی جنگلها. هم ذرات PM2.5 و هم ذرات PM10 برای سلامتی زیانبار هستند، اما PM2.5 چون به بخشهای عمیقتر ریه نفوذ میکنند و هم ناشی از مواد سمیتری (مانند فلزات سنگین یا ترکیبات آلی سرطانزا) هستند و خطرات بسیار بیشتری دارند.
آسیب های جسمی:
- مرگ زودرس در افراد مبتلا به بیماری قلبی و ریوی
- حملات قلبی
- اختلال ریتم ضربان قلب
- تشدید بیماری آسم
- کاهش کارکرد ریوی
- افزایش علائم تنفسی مانند تحریک مجاری هوایی، سرفه و اشکال در نفس کشیدن
کاهش میدان دید:
ذرات معلق ریز (PM 2.5) علت اصلی “کاهش میدان دید” (haze) یا تاری هوا ناشی از ریزگردها در شهرهای بزرگ هستند.
آسیبهای زیستمحیطی:
ذرات معلق ممکن است بوسیله باد در مسافتهای طولانی حمل شوند و بعد بر روی آب یا خاک مناطق دیگر فرود بیایند. اثرات این ذرات از جمله اسیدی شدن آب دریاچهها و نهرها؛ تغییر تعادل مواد مغذی در آبهای ساحلی حوضه آبریز رودخانههای بزرگ؛ از بین بردن مواد مغذی در خاک؛ آسیب زدن به جنگلها و محصولات کشاورزی؛ اثر گذاشتن بر تنوع زیستی اکوسیستمها را شامل می شود.
آسیب زیباشناختی:
ذرات معلق آلاینده میتوانند باعث رنگ گرفتن و آسیب دیدن وسایل منزل، سنگها و سایر اقلام از جمله اشیای مهم فرهنگی مانند مجسمهها و بناهای تاریخی شوند.
نقد و بررسیها
هنوز بررسیای ثبت نشده است.